संदिग्ध अर्थाचे उखाणे

नवकथेतून आल्यासारखा बोका बराच वेळ रिकामा विचार करत बसला. रात्रीची झोप उत्तम झाली होती. सकाळी सकाळी ऊन खाऊन झालं होतं पण त्याचा काही केल्या आज मूड येत नव्हता. गल्लीतल्या चार-दोन उनाड आणि उथळ मांजरींनी त्याच्याकडे बघून शेपूट हलवली होती खरं पण त्याला अजिबातच रोमॅन्टीक वाटलं नाही. एका नॉर्मल बोक्यासाठी हे अतीच होतं नाही का? कोपरयातल्या लव्हबर्डच्या आवाजाने त्याची समाधी मोडली आणि स्मिताने ठेवलेल्या भांडंभर दुधावर त्याने रात्रभराचा उपास सोडायला सुरुवात केली. स्मिताचं खरं नाव स्मिता नसून स्मिथा राव आहे हे बोक्याला नसलं तरी आपल्याला माहीती हवं. पण बोका आणि इतरही बरेच लोक स्मिथाला स्मिता, स्मित किंवा मिस राव अश्या अनेक नावांनी ओळखायचे. बोक्याशी तादादत्म्यता म्हणून आपणही स्मिताच म्हणू या. स्मिताचं आयुष्य वेळापत्रकाचे रकाने असतात तसं चौकोनी; ऑफिस- ऑफिस-ऑफिस-आणि घर. पहाटे घर सोडण्यापुर्वी नाईलाजाने आरसा बघायचा आणि घाईघाईने ऑफिसच्या दिशेने गाडी हाकायची. एकदा का त्या स्वाईपिंग मशिन मधे ऍटेन्डन्स कार्ड घातलं की चरकातल्या उसाला होत नसेल तितका आनंद स्मिताला व्हायचा. बाकीच्या बरयाच मुली ऑफिसात आल्या की ...

Hey Dad, तू कधीच कॉमिक्स आणून नाही दिलंस मला. विचारलं की म्हणायचास कल्पनाशक्ती झडते आणि मला ही ते नेहमी सारखं पटून गेलं! अधूनमधून हातात येणारया अमरचित्रकथा सोडल्या तर मधल्या काळात खानदानी पुस्तकं माझ्यात खोलवर रुजत गेलेली. पानांपानांवर उगवलेले शब्द आणि त्या शब्दांना लगडलेल्या अर्थांच्या कित्येक शक्यता यांनी मनावर गारुड घतलेलं. पण मग नवल झालं. जाळीफेक्या स्पायडी पुस्तकातून टीव्हीत घुसला. त्याचे अगम्य शत्रु पुराणकथांहून चमत्कारीक होते. त्याची अक्कल फा.फे.हून वेगळ्या कुळीची होती आणि त्याचं विश्व कदाचित विरधवलाहून चित्तथरारक होतं. मध्येच कधी तरी अर्चुनं सुपरमॅन, मॅन्ड्रेक आणि फॅन्टमशी ओळख करुन दिली आणि सुपरहिरोजची एक पंगतच माझ्या अंगणात झडली. नथिंग रॉन्ग आफ्टर अ पॉईन्ट ऑफ टाईम, यू सेड, खरं आणि खोट तुझं तुलाच कळेल! तू बरोबर होतास डॅड. चिरंतन सोबतीला कोणती पुस्तकं राहातील हे कळण्या इतपत शहाणा करुन सोडला होतास तू मला. नंतर कधी प्रकर्षानं कुठलाच सुपरमॅन नाही आठवला मला. पण आज, जेव्हा मी तीन, तेरा किंवा तीस कुठल्याही वयाचा असू शकतो, मला सुपरमॅन कुठे तरी असावासा वाटतो. उन्मळुन पडणारी माणुसकीची मु...

सखीचे किनारे असे पावसाळी जसा बुद्ध डोळ्यातुनी हासला कुठे नीज तारे कुठे शुभ्र अश्व तुझा थेंब थेंब देह चित्रावणे विरक्तात का रे नभांचे आरक्त आणि पावसाळाही ओला झरे सखीचे किनारे असे भासशाली जणू श्वास श्वासातुनी वाकले

ऍज इज.. थंड काचा भावनाविरहीत आणि मध्येच उभ्या केलेल्या पुठ्ठ्यांच्या चंचल भिंती, हवी तेव्हा पाचर मारता येते अन हवी तेव्हा काढता ही येते पण त्याचं काय? अल्याड-पल्याड तीरावरची माणसं गुमान पणे यंत्रातुन बोलत राहातात यंत्रवत किंवा गुहेत त्यांच्या बापजाद्यांनी काढलेल्या चित्रांसारख्या जुन्याच खुणा नव्याने वापरु लागतात तारखांनुसार देयकांची कोष्टकं फळ्यांवर डकवलेली आणि आकड्यांचे जादुयी अनेक आलेख विस्कटुन फिस्कटुन जमिनीच्या सात बोटं वर तरीही नशिबाचेच लेख मग दिवसांच्या बदल्यात माणसांचे आदीम सौदे अमुक दिवस = तमुक माणूसकाम काम झालंच तमाम! नवे मंत्र, नवेच परवचे एफर्ट.. शेड्युल.. डब्लुबीएस..आणि मॅनमन्थ ...टू बी? सुख-दुःख अर्थ-निरर्थ लिहीणं- न लिहीणं असणं-नसणं आणि असं फालतु, बाष्कळ बरंच काही गोदोसाठी सारं अर्थाअर्थी समानार्थी गोदोला रुढार्थानं सुखी म्हणता मग? आपण तरी ही गोदो होणार नसतो आपण फक्त गोदोची वाट पाहायची उपद्व्याप आणि अट्टहास याच्या अध्यातमध्यात गोदोच्या शोधाचे सुवर्णमध्य मॉल, नाटकं, सिनेमे कथा आणि हो कवितात देखिल