संदिग्ध अर्थाचे उखाणे

॥ विठ्ठल॥ क्षितीजाच्या कडेकडेने रेखावेत थोडे पहाड मधेच लहरी रेघ गढुळशार नदीची गडगडत येणारा एखादा शाळीग्राम आणि त्यावर कोरलेले तुझे नाव "विठ्ठल" ऎकु येतात - भजनांचे मातकट आग्रही स्वर अबीरगुलालाच्या प्रतलातून उधळणाऱ्या रुढीजात घोड्यांच्या टापा वातावरण भोवंडुन टाकणारा श्रद्धावंत कोलाहल आणि सखीचे अनहत हाकारे "विठ्ठल..." नीजेच्या तळाशी उमलुन येतात पायावरचे भवरे तरीही कुणाचे वाट चालणे संपत नाही कुणाचे वाट पाहाणे संपत नाही लोंबतात दंतकथांच्या पारंब्या तुझ्या अचल अंगाखांद्यावर आणि शतकभरात रुजल्याही असतील जमिनीत खोलवर त्यातून उगवणार मुळमाये पुन्हा नव्याने तू "विठ्ठल"

२०१२ मधे  ' रेषेवरची अक्षरे ' चा शेवटचा अंक काढला तेव्हा ब्लॉगवरचं चांगलं लिखाण आटत चाललंय   याचं दुःख तर होतंच. पण तो अंक करताना होणारी ई-पत्रांची देवाणघेवाण ,  चर्चा ,  वादविवाद , गॉसिप्स आणि भंकस ,  उलगडत जाणारे नवनवीन ब्लॉग्स... हे सारं संपणार याची खंतही होती. मधल्या काळात आम्ही ब्लॉग सोडून थोडे थोडे बाहेरख्याली झालो. फोरम्सवर डोकावलो. फेसबुकावर उंडारलो.   पोटापाण्यात रमलो. लिहिण्यावाचण्याशी अपराधीपणाचे , मैतरकीचे आणि घरपरतीचे खेळ आलटून पालटून खेळलो.  ' रेरे ' च्या अंकाबद्दल लोकांनी विचारणा केल्यावर थोडे गडबडलो , शरमलो आणि   सुखावलो.   दरम्यानच्या काळात काही ताजे लेखक आले ,  काही जुन्या लेखकांच्या शब्दांना परत धार चढली ,  बऱ्याच गोष्टींचे संदर्भ बदलले आणि नव्या अर्थाचे शब्दही उगवले. आमची उत्सुकता नव्याने जागी झाली. गेल्या तीन वर्षात मराठी ब्लॉग विश्वात नक्की काय काय झालं याचे हिशेब मांडायला आम्ही   चित्रगुप्ताच्या तत्परतेनं   पुन्हा सज्ज झालो.   ' रेषेवरची अक्षरे '  या दिवाळीत पुन्हा येतो आहे! ...