अपुर्णांकाची अवतरणे- ।२/४।-सपाट इस्त्रीसारखा मेंदू

सहा महीने-वर्षं गेलं म्हणजे साळगावकरांच्या कालनिर्णयची नुस्ती पान फरफरा नाही उलटली. सॅन्डीचे ३, पॅडीचे २ आणि ढापण्या रम्याचे ० बॅकलॉग राहीले. पॅडीची सिगरेटची नावड कायम राहीली तरी मीरेला तो खमंग वास भारी भावला. मोराच्या टोकाला काडी लावून धुक्यातून तारयाकडे तिचा प्रवास सुकर सुरु झाला. मोर म्हणजे राष्ट्रीय पक्षी नाही काही, नवशिक्यांसाठीची हल्की आगीनकाडी!- धुरांच्या रेषा हवेत झाडी!! सॅन्डीला एकटं वाटू नये म्हणून पॅडीनं आणि चकणा नुस्ता खाताना अपराधी वाटू नये म्हणून रम्यानं दारु प्यायची सवय जडवुन घेतली. एनपी आणि डोलीच्या चार दंड-बेटकुळ्या वाढल्या. बाकी बरंच काहीबाही बदललं आणि हो, पॅडीच्या लेखी अनिला सोळा वर्षाच्या गाढविणीपेक्षा म्हणजे असाधारणच सुंदर दिसु लागली.

तश्यातच लोकशाहीची मुळं घट्ट करण्याचं ठरलं. पुढं मागं एनपीला छोट्या डबक्यातून मोठ्या डबक्यात आणायचं तर लोकशाहीयुक्त निवडणुकीची सवय असावी म्हणून महानगरपालीकेच्या एका वॉर्डाची जबाबदारी आमदारसाहेबांनी एनपीच्या गळ्यात मारली. गरजेत कामाला येतो तो मित्र या ईसापनितीतल्या गोष्टीला अनुसरुन एनपीनं झाडून सगळ्या मित्रांना कामाला लावलं. मस्कलची सगळी कामं डोलीनं घेतली. अंधारात तो न दिसता अनुक्रमे आधी त्याची नुस्ती बत्तिशी मग माणिकचंद आणि ठर्र्याचा एकत्रित सुगंध आणि मागोमाग धमकावणारा भसाडा आवाज आला की निम्मी कामं सुकर व्हायची. सॅन्डी बुडाला फटफटी लावून एनपीचं सारथ्य करायचा. त्यांना रात्रं-दिवस एकत्र पाहून न राहावून एके दिवशी पॅडीनं "आर यू गे?" असं विचारलं आणि एनपीनं गाल तुटे पर्यंत त्याचा गालगुच्चा घेतला! एनपीची चक्क एक सुंदर छावी होती म्हणे. एनपी सारख्या दादाच्या प्रेमात पडली म्हणजे ती १००% फिल्मी असणार याबद्दल पॅडीला कणमात्र शंका नव्हती. सॅन्डीच्या सांगण्यावरुन एनपीनं मतदार याद्या आणि काहीबाही डेटा पॅडीच्या मशिनीत ओतला. पॅडीनं बरंच डोक लढवुन जेव्हा धपाधप ग्राफ हाणले तेव्हा आऊटपुट पाहून एनपी आवाक झाला. त्याच्या वॉर्डातले स्त्री-पुरुष, दरिद्री-मध्यमवर्गीय, कायदेशीर-बेकायदेशीर, नळवाले-बिननळवाले, मिटरवाले- हूक टाकणारे, धर्म-जात-उपजात यांची सारी कुंडली पॅडीनं कागदावर मांडली होती. एनपीसाठी कुणाला हाकारायचं, कुणाला पिदवायचं, कुणाला खाऊ अन कुणाला पिऊ घालायचं हे ठरवणं आता फारच सोपं होतं. सारया मित्रांनी एनपीला येनकेन प्रकारे मदत केल्यावर रम्याला मागे राहून चालणार नव्हतं. त्याचा होकार गृहीत धरुन एनपीनं परस्पर त्याची खोली वॉर-रुम म्हणून जाहीर केली.

देशात सर्वत्र लोकशाही असल्यानं कॉलेजनंदेखिल निवडणुक घातली. जीएस फायनलचा आणि व्हीजीएस सेकंड यिअरचा असा कॉलेजचा नियम होता. एनपी एकदाचा फायनलला आल्याकारणे तो जीएस होणार हे डीफॉल्ट होतं. प्रश्न होता व्हीजीएस पदाचा. आमदारानं वॉर्डातली निवडणुक जिंकल्यानं मटकीला मोड यावा तितक्या वेगानं सगळ्या छोटूंच्या मनात आशेचा कोंभ फुटला होता.

पॅडीला वाटलं आपणही माज करावा म्हणून त्यानं एनपीला व्हीजीएस होण्याबद्दल विचारलं.
"अरे, किंगमेकर हो. राजा येतो आणि जातो पण कंगमेकर स्टेज" एनपीनं एकाग्रपणे कान कोरत ज्ञान पाजळलं "शिवाय आता बाकीच्यांना संधी द्यायला हवी नां"
पॅडीला आपल्याला संधी कधी मिळाली होती ते कळत नाही आणि बाकीचे म्हणजे कोण ते तर त्याहूनही कळत नाही.

"अरे मुर्खा, म्हणजे तू कायमच राज्याभिषेक करत राहायचा. राजा रयतेचा!" रम्याची तिरकस जीभ कात्री सारखी कतर कतर चालु राहाते "इट्स बिटविन सॅन्डी ऍन्ड डोली, आय बेट."

रवीवारी एकच जेवण असल्यानं फिस्टमधे केलेला डालड्यातला संथ शिरा डब्बल खाऊन पोरं पेंगत असतानाच एनपीनं सॅन्डीच्या नावाची घोषणा केली. लोकशाही असल्यानं विरोध वगैरे उगाच नॉमिनल असणार होता. पॅडी मनातल्या मनात जळ जळ जळला. सॅन्डीच्या सगळ्या सिगरेटी, एकूण शिल्लक-३, एकत्र ओढून टाकाव्यात असं त्याला वाटलं. पण मागे किती जोराचा ठसका लागला होता ते आठवुन त्यानं त्या शांतपणे खिडकीबाहेर फेकून दिल्या. महीनाखेर असले बदले समोरच्या पार्टीला फार महागात पडतात हे पॅडीला सरावानं माहीत होतं.

डोली असला थिल्लरपणा करत नाही. तो गंभीर प्रवृत्तीचा माणूस असतो. त्याला व्हीजीएस देखिल व्हायचं असतं आणि एनपीच्या सावलीतून देखिल बाहेर पडायचं असतं. दोन-तीन दिवसांनी त्यानं लॅबमधून बाहेर पडणारया सॅन्डीच्या डोक्यात ट्युबलाईट फोडली. डोक्यात प्रकाश पडणं शब्दशः खरं झालं नसलं तरी दिवसा तारे दिसणं मात्र सॅन्डीला नक्कीच अनुभवता आलं. सॅन्डीनं शेवटचा मार बहुदा शाळेत, निदान ५-६ वर्षांपुर्वी खाल्लेला त्यानंतर प्रथमच कुणी तरी गंभीरपणे त्याला मारत होतं. युजलेससारखं शेवटी त्यानं रडूनपण दिलं.

सॅन्डीची इस्त्री बिघडवुन झाल्यावर डोली अजिबात वेळ न घालवता एनपीकडे वळला. एनपीच्या बाबतीत तो बिल्कुल चान्स घेऊ शकत नाही. हातात नंगी तलवार घेऊन डोली हॉस्टेलकडं धावत सुटला.

बेसावध एनपीनं कसाबसा तलवारीचा रपकन वरुन खाली येणारा वार चुकवला. तलवारीच्या पात्यानं नुस्तीच हवा कापली. एनपीचा कान कटता तर? एनपी नक्कीच व्हॅन गॉग किंवा कान कापल्या कुत्र्याच्या श्रेणीत गेला असता. ३-डी सिनेमात दिसतो तसा, डोलीचा हात मुस्काडात मारण्यासाठी पुढे येताना एनपीला दिसला. तो चुकवता चुकवता एनपी सिमेन्ट ब्लॉकमधे अडखळुन पडला. सरकारी कॉलेजमधे स्ट्रेस टेस्टींगसाठी आलेले प्रमाणबद्ध ब्लॉक ते. एनपीनं पडता पडता एक उचलला आणि त्याच्यावर झुकलेल्या डोलीच्या कवटीवर खाण्णकन हाणला. सिमेन्ट ब्लॉकचा तो लॉट कुठल्याश्या नव्या कॉन्ट्रॅक्टरचा असावा. इतक्या जोरात इम्पॅक्ट होऊनही त्याचा साधा एक कपचा देखिल उडाला नाही! पण डोली हलला. मुळापासून हलला. रक्त कधीच न बघितल्यासारखा बेशुद्ध होऊन बावळट पडला.

इतकं रामायण झाल्यावर कॉलेजचा लोकशाही वरचा विश्वास उडतो न काय? मंदासारखं रॅकंर १ आणि २ ला त्यांनी जीएस आणि व्हीजीएस जाहीर करुन टाकलं.

पुढला भाग:।३/४।-सॅन्डी, भाड्या कुठं आहेस तू?

Comments

Megha said…
kasala bhannat zalay he....kitida vachala tari samadhan hot nahiye....next part patkan lihi re. pahilya part peksha 2nd jasti chaan zalay.
दादा, हे भा-री झालंय.
पुढचं मतप्रदर्शन थेट १ उर्फ ४/४ नंतर.
बाय दी वे, मीपण दिवसातून चार वेळा उखाण्यांवर टपकून जातेय. दया येत असेल, तर लवकर लिही.
Gouri said…
chaan chaalale aahe ... pudhachyaa bhaagaachee vaat baghaayalaa suruvaat keleey :)
darshana said…
great re samved dada kasala ZYAK lihitos
mad-z said…
तुझ्या या "ब्लॉगचा आनंद उपभोगणं" आणि "ब्लॉग उपभोगणं" यातला फ़रक बहुधा मीच समजू शकतो. प्रत्येक पात्र कसं नजरे समोर येतंय. पण तो डोली बाबा काही आणखी अवतरला नाहीये .... मदत कर.

आणि उरलेले २ भाग आन दे!
Dk said…
:) ek karch pleaseeeeeeeeeeee bhag 4 pahile publish hotoy to kram badal re... 1 2 3 4 asa kar na
Samved said…
दीप- अरे काय करु? हा ब्लॉगचा फॉरमॅटच असा आहे. जेव्हा कधी सस्पेन्स गोष्ट लिहीन तेव्हा तू म्हणतोस तसं शेवटचा भाग आधी प्रकाशित करेन ;)

डिन्स, लिहून झालय! त्यामुळे जसं कसं तसं

मेघनांनो- पिकवुन खावं असं पुर्वजांनी सांगीतलं आहे. थांबा-वाट पाहा-वाचा.