बैरागी

तू नसताना

गावात तुझ्या बैरागी

भगव्या कपड्यांत विरागी

ओळखीचे ऊन

भाळी मळतांना

हरवतो घरी जाताना

 

कधी डोळ्यांनी

आरपार बघताना

अडखळे पाय निघताना

तू पुरलेल्या

कविता तो गातांना

झाडात दिसे रडताना