निवांत आकाशाचा एखादाच मनसोक्त तुकडा

इथे जरासे वेगळेच

मुळे रुजवावित तर माती
बेभरवशाची
वीण उसवावी तर सोबतीला
प्रकाशाची लख्खं तिरीप
आणि आरश्यांना सलज्ज शिकवणुक लयबद्ध डोळ्यातुन
देह भोगण्याची

थांबेन तर टोकभर जागाही पुरेल अन चालेन तर समुद्र मागे सारावे लागतिल प्रिय

मायावि
क्षुल्लक
अस्तित्वाला निरंतराचे अगम्य आव्हान

या क्षणी
माझ्या खिडकीच्या टोकावरुन दिसणारा
निवांत आकाशाचा एखादाच मनसोक्त तुकडा
तोच खरा

Comments

कविता सुंदर आहे (पण तुकड्यात आहे..जरा शुद्ध हवी होती.. )
Shantanu said…
puneri bhashet sangayache tar ....
uchch
Shantanu said…
puneri bhashet mhanayache tar
uchchya
kharay. tewadhach khara.
Anand Sarolkar said…
Aj Abhijit Bathe ek Bouncer already jhala...Ata ha dusra... Kahi khara nahi aj!!!
mad-z said…
Forget the poem. The new photo in your profile is way too good :)